مرا به کدامین بدی زمانه رنجاندست                     که هر چه ترسم از آن بود یار در سر داشت

ز خنده های نمادینْش بود بس پیدا                        ز این دل ساده , یار , یار بهتر داشت

صدف چو دهان وا کند نهان او پیداست                   شد آشکار  , صدفّی بدون گوهر داشت

طلا فروش نمودی و من خریدارش                         نگو که او به نهان بس لباس مسگر داشت

ز ساز دل چه بگویم که سوز بس دارد                    که ساز دوست بسی روی سوز گستر داشت

ز دست دادم , سوزا , چه آرزو ها را                        چو کاخ سنگ اَمل را زمانه ابتر داشت

ز عیش و نوش دل ما نبود مستانه                         که یار مستی و شادی ز عیش دیگر داشت

شعر از محمد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: